Hoe zijn strubben ontstaan?
Strubben worden ook wel genoemd: strubbel, strubbenbos, strobben, strobbebos. Het is een typerende verschijningsvorm van eiken en eikenbosjes in het esdorpenlandschap: knoestige, gedrongen, uit één stobbe gegroeide stammen.
Ontstaan uit eikenhakhout, dat meestal ligt op de overgang van begraasde heide naar hoger opgaand bos, maar ook langs de weg die de schapen aflegden naar en van de heide, vaak schapendrift genoemd. Dit hakhout moest de schapen van de akkers weren, maar werd wel door de schapen begraasd. Het voortdurend afknabbelen van eikentwijgen maakte uitgroei tot opgaande bomen onmogelijk. Dat resulteerde in warrige, struikvormige exemplaren, de strubben.
Het hout werd voor allerlei doeleinden gebruikt, waarbij handig gebruikt werd gemaakt van de natuurlijke krommingen. Daarnaast gebruikten bakkers het hout voor hun ovens.
Strubbenbos is op veel plekken bij esdorpen nog herkenbaar, vooral aan de – voormalige – heidezijde van het hakhoutbos. Bekende strubben liggen bij Zeijen en Schoonloo. In het gebied van onze fietsroute is het dus zelfs een eigennaam geworden: het “Strubben-Kniphorstbos” tussen Anloo en Schipborg.
In Anloo bestaat er een gezegde: “hij is de strubben injagd”.
Dat heeft de betekenis: hij is gehard.
(bron https://www.geheugenvandrenthe.nl ).
actueel Anlooer Diep bever bos braakbal dieren Drentsche Aa duinen Duunsche Landen es hei heide heksensnot Hondsrug hunebed hunze ijstijd insect insecten kikker kunstmest kwelwater kymelsberg libel mieren mierenbroodje mol muis pad paddenstoel plant planten reiger samenwerking schapen schimmel sporen strubben verdroging vlinder vogel weilanden wind zand zoogdier